چغندرقند

چغندر قند با نام علمي Beta vulgaris     گياهي است دو ساله از تيره اسفناج كه بصورت گياهي يكساله زراعت مي شود . چغندر قند طي دوره رشد رويشي فاقد ساقه بوده و بصورت مجموعه‌اي از برگ‌هاي بزرگ افقي تا عمودي مشاهده مي‌شود.  محصول زراعي چغندر ريشه اي است بزرگ و آبدار كه شامل سه قسمت می باشد:

1)طوقه كه قسمت بالائي ضخيم شده و برگها از آن منشأ مي گيرد

  2)منطقه كوتاه و صاف در زير طوقه كه گردن گفته مي‌شود. گردن قطورترين منطقه ريشه مي‌باشد

3)قسمت گوشتي ريشه كه ذخيره قند در آن انجام مي‌گيرد. مقدار قند در منطقه گردن و طوقه پايين است مقدار قند در ارقام اصلاح شده به 16 تا 20 درصد مي‌رسد. امراض و كمبود مواد غذايي موجب افزايش ريزيش برگ‌ها گشته و عملكرد را پايين مي‌آورد زيرا در اين حالت برگ‌هاي جديد بوجود مي‌ايد كه صرفاً بامصرف قند ذخيره شده ريشه رشد مي‌كند. معمولاً ساقه گل دهنده چغندر كه در سال دوم رشد بوجود مي‌آيد از مركز طوقه رشد مي‌كند گلها كوچك و در روي گل آذين خوشه‌اي مركب بطور منفرد با دستجات 2 تا 7 گلي مشاهده مي‌شود خود عقيمي و دگرگشتي بر گياه حاكم است باد عامل مهم در گرده افشاني بشمار مي‌رود‌.تجمع قند در بعضي از دوره هاي رشد تحت تأثير دو عامل به حداكثر ميزان خود مي‌رسد: 

 1) آهسته و كند شدن رشد برگها و ريشه 

 2) تعادل مطلوب بين فتوسنتز و تنفس بعلت روزهاي آفتابي و روشن كه موجب بالايي فتوسنتز مي گردد و شبهاي خنك كه تنفس را پايين نگه مي دارد‌. 

  چغندرقند از لحاظ وزن، ريشه و مقدار درصد قند به چند تيپ مختلف به شرح زير تقسيم‌بندي شده است:

 تيپ E يا پر محصول: اين نوع چغندر داراي ريشه‌هاي بزرگ با محصول ريشه بالا و درصد قند